Is het jou ook opgevallen dat dromen kunnen uitkomen?
Ik kan je verzekeren dat dit echt waar is.
Dromen worden werkelijk als jij je intenties helder hebt en als je kan voelen dat ze onderdeel zijn van je levenspad.
Zo droomde ik al heel lang van een vrijstaand huis in de natuur bij het bos. Een rustige plek voor mij, mijn gezin en aardig wat dieren. Toch leek dit steeds niet mogelijk.
Tegen de tijd dat we echt wilden gaan kijken voor een huis kreeg mijn man een burn-out. Dat is niet echt het moment om te gaan verhuizen, dus werd alles uitgesteld. Vervolgens gingen de huizenprijzen omhoog en onze wensen veranderden ook constant.
Nu weet ik dat dit niet zo toevallig is geweest.
We hadden het niet helder, we wisten nog niet wat we echt belangrijk vonden. Dat is ook lastig om allemaal te bedenken, zeker als je, net zo als ik, ervaringsgericht leert. Ik moet kunnen proeven, voelen, doen en dan kan ik bepalen of het bij mij past.
Zo hebben we verschillende huizen bekeken op totaal verschillende plekken. We gingen van Brabant naar Groningen, van Duitsland naar België en hebben in België zelfs op twee huizen geboden. Bij beide huizen zijn we het nét niet geworden. Toeval?
Nu weet ik dat dit niet zo toevallig is geweest. Eigenlijk kon ik dit gelijk al goed voelen. Ik wist dat er iets veel mooiers op ons te wachten stond. De juiste plek was al gekozen, alleen wisten wij nog niet waar dat was.
Mijn ouders hebben 10 jaar lang een huis gehad in Zweden waar ze enkele maanden per jaar verbleven. Uiteraard zijn wij hier meerdere keren geweest en Zweden had toen al een beetje ons hart gestolen. Ik riep daarom al vaker ' Dan verhuizen we toch naar Zweden". Hier werd dan om gelachen en meer niet.
In 2021 tijdens de pandemie en vele lockdowns, tijdens een verandering in het werk van Richard en tijdens een verlangen dat steeds groter werd, deed ik weer mijn uitspraak om te vertrekken naar Zweden.
Dit keer werd er niks weggelachen en kreeg ik een serieuze 'Ik zou dat wel willen' terug. WOW........dat deed energetisch alles door elkaar schudden.
Gaan we dat ECHT doen?
Toch durfden we nog niet all the way te gaan. We besloten om er twee jaar voor uit te trekken. Eerst beginnen met een vakantiewoning en ons huis in Nederland zouden we nog aanhouden. November 2021 gingen we naar Zweden en we hebben veel huizen bekeken en de omgeving verkent waar we een voorkeur voor hadden. Aan het einde van onze reis konden we beide zo goed voelen dat de enige manier om echt onze dromen waar te maken, is om de grote stap te wagen. We keken elkaar aan in de auto en een magische vonk sloeg over. Het besluit was genomen. Nu nog het thuisfront inlichten.
Dat laatste had een grote impact op ons hele gezin. Ze wisten natuurlijk al van onze plannen af, maar dat het zo snel zou gaan, dat hadden ze niet aan zien komen. Het werd niet door iedereen goed ontvangen. Angsten speelden op wat resulteerde in verdriet en boosheid. Het heeft even geduurd voordat het een plekje kreeg bij ons allemaal.
We hadden het goed uitgedacht. In de meivakantie gaan we naar Zweden met onze jongste dochter, want zij was de enige van vier kinderen die mee ging verhuizen. De intentie van deze reis was het vinden van ons droomhuis.
Dit gevoel was al die tijd zo erg sterk, dat ik er geen twijfel over had. We gaan ons droomhuis vinden in de twee weken dat we in Zweden zijn. Toen het eenmaal zover was, was ik niet meer zo zeker. Veel huizen vielen ronduit tegen en we hadden ook nog te maken met een groot animo voor huizen waardoor de biedingen de pan uit rezen.
O had ik al verteld dat we ons huis in Nederland al verkocht hadden?
O had ik al verteld dat we ons huis in Nederland al verkocht hadden?
Per 1 augustus was de overdracht en zouden we dakloos zijn. Haha, no pressure.
Er was één huis die een stuk buiten de omgeving lag, maar die wel aan alle voorwaarden voldeed. Er was wat twijfel of we wel zover moesten gaan rijden, maarja, sometimes you've gotta take some risks.
Dus gingen we op weg. Na ruim anderhalf uur rijden bereikten we Oskarshamn. Daar gingen we de snelweg af en reden we omhoog het buitengebied in. We wisten dat het nog ongeveer 15 minuten rijden was. De weg was heuvelachtig en slingerde tussen de weilanden en bossen door. Ondertussen werden wij steeds enthousiaster, met in onze achterhoofd de gedachte dat het wel eens vies tegen kon vallen, want dat zou niet de eerste keer zijn.
De omgeving was sprookjesachtig, prachtige rotsen met zacht wit mos, authentieke rode Zweedse huizen, gravelwegen en bos, bos en bos :D
Volgens de navigatie moesten we er zijn, maar we zagen niet het huis van de foto's. Buiten zagen we een man langs de weg staan die bezig was met een maaimachine te repareren. We draaiden ons raampje open en vroegen naar de weg. De man was erg vriendelijk, wees ons de weg en eindigde met de woorden, 'Valkommen i Knartorp'.
Ik weet nog dat ik dacht, wat een vriendelijke man én dat het natuurlijk helemaal niet zeker was dat we daar gingen wonen, maar toch bleef dit door mijn hoofd spoken.
Het huis was prachtig. De kachel brandde, het huis had wel een update nodig, maar we konden er wel direct in trekken wat voor ons een vereiste was. Wat zo apart was is dat er een vrouw van de bank aanwezig was. Toen wij haar vroegen of het mogelijk was een rekening te openen vertelde zij dat dit geen probleem was. Nu lijkt dit niet zo vreemd, maar wij hadden ons vantevoren verdiept in wat er nodig is om een woning in Zweden te kopen en een bankrekening openen was blijkbaar niet zo simpel. Er worden tegenwoordig veel eisen gesteld ivm angst voor witwassen en de bank vraagt meestal om een persoonsnummer die je pas kan aanvragen zodra je in Zweden woont. Dit zou met de aankoop van dit huis in kannen en kruiken zijn.
Onze dochter Vlinder was ook heel enthousiast over de woning. Ze zei dat ze hier graag zou willen wonen en eigenlijk wisten we het alle drie al.
Dit huis moest hem worden.
Die biedingsstrijd die we hadden verwacht, die is niet gekomen. Na twee biedingen én een hele lange week wachten op antwoord, kregen we te horen dat de verkopers akkoord gingen. YES!!!
En dan begint de rollercoaster pas echt.
Je kent het vast wel. Dozen inpakken, kinderen verhuizen, winkel afronden, spullen verkopen en weggeven, 20 keer naar de stort rijden (wat hadden we een zooi verzameld) . De overdracht werd 1 juli, wij vertrokken met vouwwagen naar een camping waar we een maand gewoond hebben en ondertussen moesten we ook twee keer naar Zweden rijden. De eerste keer om een bankrekening te openen en de tweede keer voor de overdracht. Tegelijkertijd hebben we onze hele inboedel zelf verhuist met een gehuurde bus. Dit verhaal is al een blog op zichzelf en wat mij betreft niet voor herhaling vatbaar haha.
Zucht, er kwam gelukkig een einde aan de heftige rollercoasterrit.
Op 1 augustus zijn we, wederom met vouwwagen, vertrokken uit Nederland en rustig aan gaan rijden naar ons droomhuis.
Drie augustus reden we weer over de sprookjesachtige weg. Dit keer waren de kleuren magisch veranderd, het bos was nog mooier dan de eerste keer dat we hier reden en de wetenschap dat we naar huis reden maakte het helemaal af.
X Mariëlle
Reactie plaatsen
Reacties
Het ziet er fantastisch uit! Ik zou er ook wel willen wonen 🙂. Ik hoop dat jullie daar super gelukkig worden!
Wat lief!! Dankjewel.